Vandaag krijgen we in de eerste 55km nog eens volledig vlak
terrein en dat is al lang geleden. Het zouden wel eens de allerlaatste vlakke
kilometers kunnen geweest zijn. In de laatste 7km krijgen we al enkele kleine
heuveltjes en dat zijn allicht de eerste voortekenen dat we het Rifgebergte
naderen. Onderweg ook geen ezels als transportmiddel maar paard en kar.
Het hotelletje waar we terecht kunnen in Souk El
Arbaa noemt ‘Grand Hotel’ maar men had het beter ‘Mini Hotel’ genoemd want er
zijn enkel een paar kamers op het gelijkvloers. Aan het hotel is ook een café
waar er enkel bier en wijn wordt gedronken en daarachter is nog een zaaltje
waar er stiekem kan gegokt worden op de paardenrennen. Naar Marokkaanse normen
moet dit wel een huis van verderf zijn.zondag 29 april 2018
zaterdag 28 april 2018
28/04/2018 Tijd voor een wasdag
Het is tijd om nog eens een wasdag in te lassen. Hopelijk
blijft het lang genoeg droog, het heeft al geregend en er is blijkbaar nog meer op komst. Gelukkig hebben we
gisteren al een lading kunnen drogen op het dak.
Het is duidelijk merkbaar dat men hier in Sidi
Kacem niet gewend is om veel toeristen te zien. We worden dan ook op een andere
manier bekeken en aangesproken dan in de meer toeristische plaatsen zoals Fes,
Meknes of Marrakesh. We voelen ons hier meer op ons gemak.27/04/2018 Volubilis, een interessante archeologische site.
Vlakbij Moulay Idriss ligt Volubilis, ooit een stad aan de
rand van het Romeinse rijk. Archeologen hebben hier mooi werk verricht om van
deze site een interessante archeologische vondst te maken, vooral de mooie
mozaïeken vloeren zijn ondanks dat ze aan alle weersomstandigheden zijn
blootgesteld nog mooi bewaard gebleven.
Van Volubilis is het nog een korte etappe naar
Sidi Kacem door een erg schilderachtig decor. De school is uit en we worden
aangemoedigd door een horde studenten, hier zijn ze blijkbaar geen toeristen en
dan ook nog op de fiets gewoon. Onze zoektocht naar een hotel verliep ook zeer
vlot en in tegenstelling met gisteren toen we al onze bagage van onze fietsen moesten
laden om ze door een steegje trappen af en dan trappen op naar het hotel
moesten dragen evenals de fietsen, rijden we vandaag gewoon met alles erop en
eraan onze hotelkamer binnen. We hebben dan ook een zeer ruime kamer met een mastodont
badkamer.donderdag 26 april 2018
26/04/2018 Moulay Idriss, ezelstad en bedevaartsoord
Moulay Idriss is een stadje dat gebouwd is op de steile
flanken van de bergen. Het bestaat uit één straat en daarnaast allemaal kleine
steegjes met trappen. Het enig bruikbare transportmiddel waarmee je overal kan
geraken zijn ezels. Wij hebben helaas geen ezel en om ons hotelletje te
bereiken zijn we dan ook verplicht om alles via de trappen tot daar te dragen.
Moulay Idriss is tevens een bedevaartsoord voor de arme
Marokkanen die zich geen reis naar Mekka kunnen veroorloven.
Alle Marokkaanse wijnen komen uit Meknes, toch hebben we
hier geen enkele wijnstok gezien. Van wat wordt die wijn gemaakt?
In de talrijke beenhouwerswinkeltjes wordt
meestal enkel rundsvlees verkocht en slechts zelden schapenvlees, toch zien we
hier maar weinig koeien rondlopen maar wel veel schapen en geiten. Waar komt al
dat rundsvlees dan vandaan en wat gbeurt er met de schapen en geiten?woensdag 25 april 2018
25/04/2018 Koningsstad Meknès valt wat tegen
Het ‘Mausoleum van Moulay Ismaïl’ is gesloten wegens
verbouwingswerken, een aantal paleizen kan je sowieso al niet bezoeken, het ‘Hoi Moulay’
(oude graanschuur) is niet te bereiken omdat de omgeving is afgesloten vanwege
een internationale landbouwbeurs, … m.a.w. er valt niet veel te bezoeken in
Meknès. Het enige wat we kunnen doen is wat door de stad en de soeks wandelen.
Uiteindelijk hebben we zoveel rondgewandeld dat we ons met een ‘petit taxi’ tot
aan de carrefour laten brengen. De taxichauffeur maakt wel een omweg om een
medepassagier in de taxi elders af te zetten maar de rit van zo’n 6km kost ons
toch minder dan €2. Taxichauffeurs verdienen dan ook maar weinig. Op een goede
dag verdient hij 300-400 DH en daar moet hij dan nog 200 DH van aftrekken voor
de huur van de auto en de benzine.
Ik probeer altijd aan ATM’s van de BMCE bank
geld af te halen omdat dat de enige zijn waar je een bedrag van 4000 DH (+/-
€365) kan afhalen. Geld afnemen aan een ATM is in Marokko in principe geen
probleem ware het niet dat de computersystemen het al wel eens laten afweten en
dat is vandaag het geval voor alle automaten van de BMCE bank. Ik ben dus
genoodzaakt om naar een andere bank te gaan waar je maximaal een bedrag van slechts
2000 DH (+/- €183) per transactie kan afhalen.
24/04/2018 Van de ene koningsstad naar de andere
Rabat, Marrakesh, fes en Meknes worden wel eens de vier
koningssteden genoemd. Vandaag fietsen we naar Meknes, de laatste in de rij die
we nog moeten bezoeken. Fes en Meknes bestaan beiden uit een nieuwe en oude
stad, ook hier hebben we gekozen voor het oude deel. Gisteren hebben we
noodgedwongen moeten kiezen voor een duurder hotel, een kamer met eigen
badkamer, alhoewel dat relatief is, we betaalden 500dirham of 46 euro inclusief
ontbijt. Vandaag zitten we in een
goedkoop hotelletje (200dirham zonder ontbijt) en zoals dat al vaker het geval
is schilfert ook hier de verf overal van de muren. Het gemeenschappelijk
sanitair daarentegen is proper ook al heeft het zijn beste tijd gehad. Ons raam
geeft uit op een binnen-tuintje met enkele bloeiende appelsienbomen waarvan de
bloesems een heerlijke geur verspreiden.
De weersvoorspellingen geven voor vandaag onweer
en regen. We hebben geluk, het begint pas te onweren wanneer we ons geïnstalleerd
hebben in ons hotelletje.Schilferende hotelmuren |
maandag 23 april 2018
23/04/2018 Zelfs mijn GPS raakt het noorden kwijt
Je
moet een medina op twee verschillende tijdstippen bezoeken, ’s avonds wanneer
het er zeer druk is en ’s ochtends wanneer het er nog rustig is en alle leven
stilaan op gang komt. We hebben in Marokko al verschillende medina’s bezocht
maar deze van Fes, die op de lijst staat van UNESCO werelderfgoed, maakt toch
wel het meeste indruk op ons. Je kan hier makkelijk verloren lopen in het
eindeloos labyrint van kleine steegjes. Zelfs mijn GPS raakt af en toe
letterlijk het noorden kwijt. De medina van Fes doet ons terugdenken aan de
oude binnenstad van Jeruzalem. Langs
alle kanten wil men ons naar de leerlooierijen leiden maar voor ons hoeft het
niet meer. We hebben er al enkele gezien en de stank die er hangt is alles
behalve aangenaam.
zondag 22 april 2018
22/04/2018 Volzette hotels
Het
wordt een vrij korte rit tot Fes waar we al voor 10 uur aankomen. We hadden een
vrij goedkoop en goed gelegen pension voor ogen maar helaas is het volzet. Ook
een volgend hotel waar ik ga informeren is volzet en in een derde hotel heeft
men nog slechts één kamer vrij. We moeten wel nog ruim een uur wachten
vooraleer de kamer in orde is gebracht maar er wordt dan ook zeer grondig
gepoetst. Op het dakterras kunnen we nog eens ons eigen potje kopen nadat we
eerst inkopen zijn gaan doen in een carrefour voor de rest maken we er een
rustige dag van. ’s Avonds wandelen we door de soeks waar je over de koppen
kunt lopen.
21/04/2018 Moeizame zoektocht naar een overnachtingsplaats
Kabbelende beekjes, vreedzaam grazende schapen in een
prachtig groen decor, dat is wat we vandaag te zien krijgen. Makkelijk fietsen
is het allesbehalve. We starten in Azrou op een hoogte van 13O0m, klimmen
geleidelijk naar een hoogte van 1820m, daarna gaat het op en neer met soms
krachtige wind op kop om dan in de laatste kilometers naar Sefrou opnieuw te
zakken naar 800m. In totaal hebben we meer dan 1000 hoogtemeters naar boven
gefietst en 1500 naar beneden. Meestal wordt het warmer wanneer je 1000m daalt
maar deze keer wordt het steeds frisser.
Sefrou ligt op amper 32km van Fes maar toch komen hier maar
zeer weinig toeristen tot in deze echt authentieke stad. Dat men hier niet
gewend is veel toeristen te ontvangen is te merken aan de manier waarop men ons bekijkt en het feit
dat hier maar weinig overnachtingsmogelijkheden zijn. In onze reisgids vinden
we twee hotels. Het eerste is gelegen in het hart van de medina maar wanneer we
het eindelijk gevonden hebben blijkt het verlaten te zijn. Wanneer we op zoek
gaan naar het tweede adres biedt een man
ons aan om ons de weg te wijzen. Helaas blijkt dit hotel gesloten te zijn en
ook telefonisch niet bereikbaar. De man die ons tot daar geloodst heeft wil wel
ons nog verder begeleiden naar een ander hotelletje aan de rand van de oude stad.
We twijfelen even of we hem wel zullen volgen maar hebben weinig keuze. Ik maak
de man wel eerst duidelijk dat hij niet moet verwachten dat ik hem hiervoor nog
eens extra ga betalen. Uiteindelijk vinden we dan toch nog een kil en vochtige
kamer maar we zijn al blij dat we een onderdak gevonden hebben en een warme
douche kunnen nemen (wel zonder douchekop).
Wanneer we later nog eens door de medina wandelen worden we
aangesproken door een man die Duits spreekt. Het is een Duitser die hier in de
bergen een steengroeve uitbaat. Hij is blijkbaar blij dat hij nog eens in zijn
eigen taal met Europeanen kan praten. Hij heeft niet zo’n positief beeld over
Marokko en de Marokkanen. Hij heeft 25 Marokkanen in dienst maar volgens hem
kan je hetzelfde werk in Duitsland gedaan krijgen met 7 werknemers. Zijn
personeel verdient ongeveer €250 per maand. Hij vind het dus niet meer dan
normaal dat er zoveel gebedeld word en dat de mensen stelen wat ze te pakken
kunnen krijgen.
vrijdag 20 april 2018
20/04/2018 Terug naar het groene noorden
We nemen nog eens de bus, van Errachidia naar Azrou. Deze
keer is het wel een probleem om de fietsen in de bus te krijgen. Het is een
spiksplinternieuwe bus maar de laadruimte onderin is veel lager dan bij vorige
bussen. De fietsen kunnen niet rechtop staan maar moeten plat op elkaar gelegd
worden.
De busrit van 4 uur brengt ons van het zuiden
naar het noorden van het Altlas gebergte. Het is een wereld van verschil, het
kale en dorre landschap maakt plaats voor mooie groene bergen, het is een
wereld van verschil. Wanneer we Azrou naderen lijkt het wel of we in
Zwitserland terecht zijn gekomen. Ergens hebben we toch een beetje spijt dat we
dit gedeelte niet met de fiets konden afleggen, we vreesden dat we moeilijk
onderdak zouden vinden.Azrou |
De moskee van Azrou |
donderdag 19 april 2018
19/04/2018 Niet veel meer dan een asfaltweg
Toen we gisterenavond omstreeks 20u30 gingen slapen was er
nog niets te horen maar enkele uren later werden we halvelings wakker door
Marokkaanse muziek die vanuit het dorp weerklinkt. Ze blijven de ganse nacht
door muziek maken tot dat om 4u30 vanuit de minaretten de oproep weerklinkt voor
het eerste gebed.
Het wordt weer een heel eentonige dag. Het enige wat we 60km
lang te zien krijgen is een grote vlakte met middenin een asfaltweg waarover wij
fietsen. Langs de weg nog een elektriciteitsleiding, enkele GSM-masten, twee
waterputten, een militaire kazerne en één café op 40km, als je dat al een café
kunt noemen, we hebben er in elk geval iets fris kunnen drinken.
Na 5 dagen Kamperen zijn we weer aangewezen op een hotel bij
gebrek aan camping. Errachidia kan men al een stadje noemen met een uitgebreid
gamma aan eetgelegenheden we hebben er dan nog maar eens van geprofiteerd om te
gaan eten, onze buik vol voor geen geld.
Het beeld dat we 60km lang te zien krijgen |
Een waterput langs de weg |
Onze hotelkamer |
woensdag 18 april 2018
18/04/2018 Een saaie fietsdag
Toen ik vannacht naar het toilet ging zag ik dat er naast de
ingangspoort van de camping een man op de grond lag te slapen, waarschijnlijk
de nachtwaker van dienst die er moet op toezien dat niemand stiekem het terrein
verlaat zonder betalen.
Het wordt een zeer saaie fietsdag. Het is één
kale vlakte, we passeren hooguit twee dorpen. We gaan onderweg in Tinejdad wel nog
het ‘musée des sources’ bezoeken.Musée des sources |
Musée des sources |
17/04/2018 De Todghakloof
De Todghakloof, of Todrakloof zoals het hier wordt
uitgesproken, is de laatste van drie valleien/kloven die we gaan verkennen met
de fiets en ook deze keer bagagevrij.
De eerste 15km fietsen we nog langs een prachtige palmentuin
tot aan het begin van de echte kloof. De Todghakloof is een zeer smalle diepe
kloof en trekt heel wat toeristen aan, de meesten worden aangevoerd met grote
en kleine autobussen. De eerste keer dat we er door fietsen is het nog vrij
rustig in het begin van de kloof maar wanneer we er nog eens passeren op de terugweg
is het al behoorlijk druk en daardoor verliest het wel wat van zijn charme. De
meeste toeristen gaan trouwens niet verder dan dit punt terwijl het verderop
minstens even prachtig is, ideaal om rustig door te fietsen.
Sinds gisteren hapert de ritssluiting van de
buitentent waardoor we ze nog amper open of dicht krijgen. We hebben echter een
wondermiddel ontdekt: de ritssluiting insmeren met wat afwasproduct en ze ritst
weer dat het een lust is.Todghakloof |
Todghakloof |
Palmtuin |
16/04/2018 Rug-aan-rug of lepeltjesgewijs
Ondanks ons thermisch ondergoed dat we hebben aangetrokken
hebben we vannacht toch nog koud gehad. Om het warmer te krijgen kruipen we dicht
tegen elkaar aan, rug-aan-rug of lepeltjesgewijs.
In de eerste 25km gaat het in de Dadeskloof nog wat op en
neer maar eens voorbij Boumalne Dades wordt het zo goed als vlak en vliegen de
kilometers voorbij alsof het niets is. Het mag ook wel eens een makkelijkere
etappe zijn.
Tinghir ligt zo’n 400m lager dan onze vorige
overnachtingsplaats en we merken dat ook aan de temperatuur, het is hier een
stuk warmer.Onderweg |
Het stadhuis van Tinghir |
zondag 15 april 2018
15/04/2018 De Dadesvallei/-kloof
Onze tent blijft staan op de kleine camping en wij gaan
zonder bagage de Dadesvallei op en neer fietsen tot M’Semir, in totaal zo’n
70km. Na enkele kilometers moeten we langs een slingerweg naar boven. Van
bovenaf gezien lijkt deze weg met al zijn haarspeldbochten zéér indrukwekkend
en toch was het vrij makkelijk om hem naar boven te fietsen. Het feit dat we
zonder bagage fietsen zal er wel voor iets tussen zitten. Later moeten we ook
nog naar een maximum hoogte van 2060m.
De voorbije nacht hebben we niet zo comfortabel
geslapen omdat het behoorlijk koud was, op zich niet zo verwonderlijk op een
hoogte van 1700m met een koude noordenwind die vanuit de Hoge Atlas komt. De
volgende nacht willen we het toch wat warmer hebben en daarom halen we onze
ganse kleding zak uit om onderin op zoek te gaan naar ons thermisch ondergoed.De Dadeskloof |
De slingerweg |
14/04/2018 Van de Rozenvallei naar de Dadesvallei
In de kasbah praten we ’s ochtends nog met een Vlaamse vrouw
die in anderhalve dag terug moet naar Fez. Ze wil met haar gewoon huurautootje
over het Atlasgebergte terug rijden. Degelijke wegen over de bergen zijn er in
dit gedeelte echter niet en we raden
haar toch aan om er nog eens goed over na te denken.
In Boumaline Dades begint de Dadesvallei en aan het aantal
campers en motorrijders die ons passeren kan je meteen al merken dat het een
vallei is die veel toeristen aantrekt. Op een gegeven moment staan er enkele
motards langs de weg, als ze zien hoe MJ tegen de wind op naar boven worstelt,
duwen 2 van hen haar een stukje naar boven.
Om 19 uur kruipen we al in ons tentje omdat het buiten
te koud begint te worden.vrijdag 13 april 2018
13/04/2018 De Rozenvallei
We trekken vandaag met onze fietsen heen en terug door de
Rozenvallei, in totaal zo’n 50 kilometer. Op de heenrit krijgen we af te
rekenen met stevige tegenwind, de terugrit naar de Kasbah verloopt stukken vlotter.
Men noemt dit de Rozenvallei omdat hier rozen gekweekt
worden. Je zou je verwachten aan velden vol met bloeiende rozenstruiken, maar
niets is minder waar. We zijn nog een week of twee te vroeg om de damascusrozen
in volle bloei te zien. Het is zoeken om een vroegbloeier te spotten. De
damascusroos is heel discreet en lijkt op niets met de rozen zoals wij die in
België kennen. De helft van de oogst wordt gedroogd, de andere helft
gedistilleerd tot rozenwater of een afgeleide zalf.
We hebben nu al enkele keren in een kasbah overnacht
met halfpension. Het diner en ontbijt dat telkens geserveerd wordt is bijzonder
heerlijk en overvloedig, té veel voor ons beiden om alles op te krijgen. De
volgende dagen gaan we kamperen en zullen we het met heel wat minder doen.Rozenvallei |
Rozenvallei |
Damascusroos |
12/04/2018 Ik schrik me rot
Aanvankelijk zouden we in 5 dagen van Ouarzazate naar
Errachidia fietsen maar er zijn op dit stuk zoveel mooie valleien en kloven dat
we beslist hebben er meer tijd voor uit te trekken en er 9 dagen over te doen.
Zoals gewoonlijk fiets ik op kop en volgt MJ een eindje
achter mij. Plots hoor ik achter mij een auto hard remmen gevolgd door een harde
klap. Ik schrik me rot! In een fractie van een seconde sta ik stil om achterom
te kijken. Oef, MJ zit nog wel degelijk op haar fiets. Van het verschieten gaat
mijn tikker toch wel eventjes de hoogte in. Ik denk er zelfs even aan om langs
de kant te gaan om even te bekomen. De harde klap die ik hoorde kwam van twee
auto’s die vlak achter MJ op elkaar zijn gebotst. Waarschijnlijk moest de
eerste auto voor MJ afremmen omdat hij haar niet kon voorbijsteken en heeft de
tweede auto dit te laat gemerkt. Dit had voor MJ eens goed anders kunnen
afgelopen zijn. Later zien we de tweede auto nog voorbijrijden, vooraan zwaar
gehavend, de bestuurder mag van geluk spreken dat hij nog kan rijden.
We rijden tot een Kasbah aan het begin van de
rozenvallei. De Kasbah is gelegen vlak in een haarspeldbocht en van op het
balkon aan onze kamer kunnen we genieten van een prachtig panorama.Een gezellige kamer in de Kasbah |
Zonsondergang vanaf ons balkon |
woensdag 11 april 2018
11/04/2018 De wind maakt het wel erg gevaarlijk
Volgens het weerbericht zou er in de voormiddag matige
westenwind zijn maar helaas voor ons is er al van bij aanvang zeer stevige wind
vanuit het noorden, voor ons zijwind die het bij momenten voor ons wel erg
gevaarlijk maakt, in die mate zelfs dat we enkele keren uit veiligheidsoverweging
te voet stappen. Gelukkig keert de wind weer in ons voordeel na 13km. Het is
maar 43km tot Skoudra.
In de namiddag maken we nog een wandeling van
11km door de ‘Palmeraie’ of palmtuinen. Het woord palmtuinen is wel wat
misleidend want het zijn in feite kleine akkers tussen de palmbomen. Het is
fascinerend om te zien hoe men er met een ingenieus netwerk van uitgegraven kanaaltjes
en dammetjes in slaagt om de gewenste veldjes van water te voorzien.Onderweg |
La Palmeraie |
Handmatige steenmakerij |
10/04/2018 Voor de derde keer terug in Ouarzazate
Als we ’s morgens om 6 uur op de bus stappen komt er nog een andere
fietser opdagen ook een Belg. Luc, een
sportleraar in Turnhout, mag elke paasvakantie van zijn vrouw alleen op stap.
De bus uren passeren dan ook razendsnel daar we elkaar veel te vertellen
hebben. Onderweg moeten we nog een
tijdje van de weg af voor de ‘Tour Cyclisme Maroc’.
Terug in het hotel nemen we bij gebrek aan een
douche een bad. Om water te sparen wassen we onze kleren in het badwater en als
laatste onze sandalen die onder het zand zitten. We hebben nog niet alle was
opgehangen op het dak van het hotel of we zien dat MJ haar kleed weg is. Hier
op het dak blaast er altijd een stevige wind, de was zal dan ook drogen in snel
tempo. Gelukkig zien we het kleed ergens onder een struik liggen, we moeten wel
aan de hotelbaas gaan vragen hoe we op het braakliggend stuk geraken om het te
halen. We hangen het terug op wel wat verder van de rand van het dak af. Dus
eind goed al goed. Voor de rest van de dag lummelen we maar wat rond.Le Tour Cyclisme Maroc |
maandag 9 april 2018
09/04/2018 Terug naar de bewoonde wereld
Na het ontbijt in de bivouac rijden we met de 4x4 terug naar
Ouled Driss. Om met een 4X4 door de woestijn te rijden ben je best wat
schokbestendig, zeker als je op de achterbank zit kan je af en toe een steuntje
best gebruiken. Luc heeft gelukkig veel ervaring met zijn 19 jarige Toyota
Landcruiser, hij is bovendien een uitstekende gids.
Op de middag gaan we naar ons stamcafé een omelet eten.
Moustafa zijn neef trouwt morgen, heel het dorp is uitgenodigd en wij mogen van
hem ook komen . Jammer genoeg hebben we al bus tickets gekocht en de bus
vertrekt al om 6 uur ’s morgens. We zullen vroeg uit de veren moeten met onze
bagage en fietsen moeten we een half uurtje vroeger daar zijn en we moeten
eerst nog 7km fietsen naar Mhamid.
Ons verblijf hier in Ouled Driss is een voltreffer geworden
mede dankzij de geweldige gastvrijheid van Luc, om het kort te zeggen een kerel
naar ons hart.
Voor meer info: http://www.carrefourdesnomades.com
Abonneren op:
Posts (Atom)