30/03/2018 Jodelende Zwitsers in Marrakesh

Vandaag nemen we de bus naar Marrakesh, onze fietsen en een groot deel van onze bagage laten we voor enkele dagen achter in het hotel in Ouarzazate. De bagage die we willen meenemen op de bus gaan we afleveren in het busstation en in de mening dat we nog wel ruim de tijd  hebben om nog even de benen te strekken wandelen we nog eens door de stad. We hebben een ticket gekocht voor de bus van 10u. Wanneer we terug in het busstation komen roept men ons en zegt dat we 15 minuten te laat zijn en onze bus al vertrokken is. We komen tot de pijnlijke vaststelling dat we al enkele dagen een verkeerd uur hanteren. Vorig weekend is men ook in Marokko overgeschakeld op het zomeruur. Op mijn GPS, die zich normaal automatisch aanpast aan de tijdszones was niets veranderd. Gelukkig kunnen we mee met een volgende bus die vertrekt om 11u Marokkaanse zomertijd.

De rit naar Marrakesh gaat over de Tizi-n-Tichka, een col op 2260m hoogte. Nu we deze mastodont van een berg vanuit de bus kunnen zien prijzen we ons wel heel gelukkig dat we eerder beslist hebben om deze niet te fietsen, het zou kamikaze geweest zijn. Zelfs de bus heeft 4u30 nodig om de 200km van Ouarzazate tot Marrakesh af te leggen.

In het druk bezochte centrum van Marrakesh vinden we een hotelletje in de Medina, vlak bij ‘Place Jemaa-El-Fna’, het kloppend hart van de bruisende stad.

Toeval wil dat er dezer dagen op het grote Jemaa-El-Fna plein een internationaal folklorefestival plaats heeft. Naast groepen uit Afrika treden er ook veel groepen op uit Europa, o.a. Frankrijk, Engeland, Polen, Rusland en Zwitserland. Jodelende Zwitsers op een plein in Marrakesh, het klinkt een beetje vreemd.

Folklorefestival in Marrakesk

29/03/2018 De oude Ksar

De oude Ksar (stad) in Ait Ben Haddou is een gedroomd decor voor filmopnames. Voor vele bekende film zoals ‘Gladiator’, ‘Jewel of the Nile’ en ‘Lauwrence of Arabia’ werden hier opnames gemaakt. Het is tevens UNESCO werelderfgoed. Zonder meer een plaats die je moet bezocht hebben als je naar Marokko komt.

Aanvankelijk dachten we in Ait Ben Haddou twee nachten te blijven maar ons bezoek aan de oude Ksar is sneller rond dan gedacht en aangezien Ouarzazate maar zo’n 30km verderop ligt besluiten we dan toch maar tegen de middag om verder te fietsen. Omdat we morgen een bus willen nemen naar Marrakesh om enkele dagen later weer te keren gaan we in Ouarzazate op zoek naar een hotel waar we onze fietsen en een groot deel van onze bagage mogen achterlaten.

De Ksar van Ait Ben Haddou

De Ksar van Ait Ben Haddou

De Ksar van Ait Ben Haddou

28/03/2018 Nep decor

Een fijne nevel over de bergen zorgt voor een prachtig effect in de vroege ochtend. We krijgen vandaag een schitterende rit doorheen de bergen met veel afwisseling, een spectaculaire afdaling, een mooi schouwspel van de roodbruine rotsen in een schitterend decor maar, dat decor kan ook al eens nep zijn. Op een gegeven ogenblik zien we langs de weg een wat vervallen tankstations met enkele wrakken van oude Amerikaanse wagens en aan de rand van de weg een reclamebord met de opschriften ‘Last stop 200 miles’ en ‘Cold beer’. Het is geen echt tankstation maar wel een gebouwd decor dat hier ooit is neergezet om dienst te doen in een of andere film die zich vermoedelijk ergens afspeelt in het zuiden van Amerika of Mexico.

Onze eindebestemming vandaag is het zeer toeristische Ait Ben Haddou. Aanvankelijk dachten we nog eens ons tentje op te zetten op een camping maar deze zijn, zoals op de meeste plaatsen in Marokko, voornamelijk voorzien voor campers. We kiezen dan toch maar weer eens voor een prachtig gelegen hotelletje even buiten het centrum.

Mooie afdaling

Kleine oase

Nep tankstation

27/03/2018 Het kale landschap

We gaan er van uit dat het vandaag wel eens een zware dag kan worden. Hoe makkelijk of lastig een etappe kan zijn hangt af van verschillende factoren waarvan de ene al makkelijker voorspelbaar is dan de andere:

-          De afstand. Meestal zijn het de overnachtingsmogelijkheden die bepalen hoe lang een etappe wordt.

-          Het hoogteprofiel. Dank zij de moderne middelen hebben we daar op voorhand al een zeer waarheidsgetrouw beeld van.

-          Weer en wind zijn eveneens belangrijk. Online vind je de dag van vandaag wel zeer betrouwbare en gedetailleerde weerberichten.

-          De kwaliteit van het wegdek. We rijden meestal over verharde wegen maar dan nog is er een groot verschil als je kan fietsen over een mooi glad wegdek of ruw hobbelig asfalt en zeker als dat dan nog bergop is. Het wegdek ken je pas op het moment dat je er over fietst.

-          Je eigen fitheid. Een profwielrenner kan de ene dag superbenen hebben en de volgende dag moeten lossen. Bij ons is het niet anders, de ene dag is de andere niet en dat is op voorhand onvoorspelbaar. Zelf op een en de zelfde dag kan het op het ene moment slecht gaan en vind je wat later toch nog een tweede adem.

We starten vandaag op een hoogte van 1015m en moeten naar een hoogste punt op 1852m. Het steilste stuk met een hoogteverschil van 500m ligt in de eerste 12km. We hebben 4u30 nodig om het hoogste punt na 32km te bereiken. We hebben de pech dat het asfalt van geen al te beste kwaliteit is. Wanneer het zo traag vordert zou je kunnen denken dat je het eindpunt op 83km niet gaat halen maar we weten echter al van op voorhand dat er na het hoogste punt een  vrij vlakke 25km volgen en de laatste 25km langzaam bergaf gaan. Aan het eind van de dg komen we uit op 1411 hoogtemeters.

Het landschap tussen Taliouine en Taznakht is meestal zeer kaal en lijkt soms wel op een maanlandschap. Zolang er nog bergen in de buurt zijn en het wat op en neer gaat kan het decor nog zeer prachtig zijn maar wanneer het rondom jou volledig vlak wordt en we op een eindeloze rechte baan moeten fietsen gaat het toch wat vervelen en krijg je ondanks een snelheid van 25km per uur toch de indruk dat de kilometers amper vorderen.

26/03/2018 Taliouine, de stad van het ‘Rode Goud’

Volgens ons oorspronkelijk plan zouden we nu via de Tizi-n-Test naar Marrakesh fietsen en daarna via de Tizi-n-Tichka naar Ouarzazate. Dat zou dan zowat via de twee zwaarste cols van het Atlas gebergte zijn maar we vrezen dat die voor MJ een maatje te groot zijn geworden. We hebben onze planning herzien en gaan via een minder lastig parcours rechtdoor fietsen naar Ouarzazate, al is dat minder lastig dan ook weer relatief want ook hier staan er ons nog enkele fikse klimpartijen te wachten.

Het wordt veel rustiger op de weg, het asfalt bij momenten ook wat ruwer en hobbeliger maar het landschap wordt steeds fraaier. Ondanks het feit dat we meestal nog op zeer lange rechte wegen fietsen wordt het toch steeds heuvelachtiger.

De etappe van vandaag brengt ons tot in Talioune dat ook wel eens de stad van het ‘Rode Goud’ wordt genoemd. Die naam heeft het te danken aan de productie van het duurzame safraan.

We twijfelen nog of we ons tentje gaan opzetten op de camping enkele kilometers buiten het stadje of voor een overnachting gaan in een auberge aan de rand. We fietsen zelfs even tot aan de camping, zien dat ze niet veel voorstelt en keren dan toch maar terug naar ‘Auberge Le Safran’.

25/03/2018 Overvolle moskeeën

We zitten in een regio waar veel appelsienen en mandarijntjes worden gekweekt. Zoals je in Frankrijk wijndomeinen hebt heb je hier veel ommuurde appelsiendomeinen. Tijdens het fietsen zien we links van ons het Atlasgebergte liggen waarvan de hoogste toppen nog met sneeuw bedekt zijn.

Op sommige plaatsen wordt er berberbrood gemaakt, een zeer dun plat rond brood dat gebakken wordt op een houtvuur in een kleioven. Heerlijk brood!

Onze menu voor vandaag: als ontbijt een stuk baguette met confituur, als middagmaal een tajine met ‘boeuf’, als avondeten berberbrood met choco en banaan (voor sommigen waarschijnlijk een rare combinatie). We hebben ook iets nieuw leren drinken dat ons best bevalt: koffie met schuimkraag van geitenmelk.

In België lopen de kerken leeg, hier in Marokko zijn de moskeeën soms nog te klein en als oplossing rolt men dan bij elk gebed op de stoep voor de moskee enkele tapijten open.

Ook de cafe’s hier zitten behoorlijk vol maar enkel met mannen die thee of koffie drinken. De vrouwen komen pas ’s avonds buiten om te gaan shoppen. In dit dorp opvallend veel vrouwen in burka, dus volledig gekleed enkel de ogen zichtbaar, zelfs handschoenen aan dat er toch maar geen spiertje huid te zien is. Geen wonder dus dat wij zelfs als we niet in fietsbroek zijn maar gewoon kleren aan hebben nagestaard worden. In dit dorp hebben ze blijkbaar nog geen of in elk geval weinig toeristen gezien.

Tajines op de middag

Het bakken van berberbrood

Aan een overvolle moskee

Meisjes leren al jong een hoofddoek te dragen

24/03/2018 Nog eens een poepkesetappe

Vandaag beginnen we aan een nieuw hoofdstuk Marokko. Na de kust en een rondje door het Anti Atlas gebergte trekken we nu landinwaarts naar Taroudannt. Een vlakke etappe van 88km over smetteloos asfalt met een duwtje in de rug van de wind wordt een makkie en wat wij noemen nog eens een poepkesetappe omdat je het alleen maar voelt aan het achterwerk.

Taroudannt is een nog volledig ommuurd stadje al zijn grote delen van de muur niet meer origineel. Tegen de avond laten we ons als echte toeristen met paardenkoets rond de stad rijden. Op het plein in het centrum van de oude stad wordt het een zeer drukke bedoening. Mannen troepen samen rond verschillende straatartiesten, al weet ik niet of dit de juiste benaming is. Zijn het stand up comedians, preken ze over hun godsdienst, gaat het over politiek? We weten het jammer genoeg niet. Ze hebben in elk geval veel succes.

Onderweg

Leerlooierij in Taroudannt

Oude stadsmuren in Taroudannt

Een van de 11 toegangspoorten tot de stad

23/03/2018 Rustdag, was- en planningsdag

Gisteren hebben we al onze was nog eens binnen gedaan in een wasserij. Vandaag kunnen we alles netjes gewassen en opgevouwen weer gaan afhalen.

Voor het overige maken we er een rustige dag van om de batterijen weer eens op te laden (letterlijk en figuurlijk) en bekijken we verder al eens hoe we de volgende dagen gaan indelen.

Voor wie ooit naar Agadir wil komen en op zoek is naar een zeer goed restaurantje: naast de Carrefour is er een uitstekend restaurantje, volgens ons het beste dat we al hadden in Marokko.

Zonder het goed en wel te beseffen zijn we toch al 4 weken onderweg en zit al ongeveer 1/3 van onze tijd erop. Wanneer we terugblikken kunnen we alleen maar positief zijn, ook al was het weer de eerste week in Marokko verschrikkelijk slecht, maar zo iets vergeet een mens al gauw. We kijken met veel belangstelling uit naar wat er nog gaat volgen.

22/03/2018 Terug naar Agadir

Na een rondje door de Anti Atlas keren we vandaag terug naar Agadir. We hebben amper 3uur nodig om de 67km tot het centrum van de stad te fietsen.

Naarmate we de stad naderen wordt het steeds drukker op de weg. Nu beseffen we pas hoe rustig het was om door de bergen te fietsen.

Toen we vorige week ook in Agadir waren hadden we een prima hotelletje gevonden waar we nu weer naartoe willen maar helaas is alles volzet. Op mijn vraag stuurt de receptionist ons naar hotel El Bahia enkele straten verder. Dit hotelletje bevalt ons zelfs nog beter want er is een kleine patio waar het heerlijk vertoeven is.

21/03/2018 Bonjour, ça va?

We hebben vannacht prima geslapen op de banken.
We moeten nog eventjes bergop en daarna gaat het haast voor de rest van dag bergafwaarts, we dalen dan ook van 1300m terug naar een hoogte van 550m. Op de bergtoppen zien we verschillende ruïnes van wat ooit kasbah’s waren. Er leven hier ook nog meerdere berberfamilies in tenten.

Wanneer we door Marokkanen worden aangesproken is het heel vaak met dezelfde openingszin: bonjour, ça va?

Volgens de reisgids is Aït Baha niet veel meer dan een groot dorp waar er voor toeristen niets te beleven valt. Wij zijn het hier zeker niet mee eens. Aït Baha is een stadje waar de bevolking uit de wijde omtrek naartoe komt om zijn inkopen te doen, het gonst hier van de bedrijvigheid. Oude landrovers en minibusjes doen hier dienst als taxi’s naar de omliggende dorpjes. Er worden zoveel mensen als mogelijk in de voertuigen gepropt en alle gekochte waren gaan boven op het dak, zelfs enkele schapen worden er op vastgebonden indien nodig. We vinden het een van de meest fascinerende en authentieke stadjes die we al zijn tegen gekomen. We zijn blij dat we hier een overnachtingsplaats gevonden hebben en hier de ganse namiddag door de straatjes en over de markten konden wandelen.

De Kasbah van Tizourgane

Een berbertent

Alles moet mee, de passagiers in het busje, schapen bovenop het dak.

20/03/2018 Dormire chez une famille Berbère

Vandaag staat er weer een stevige etappe door de Anti Atlas op het programma. Er zit onder andere een col in waarbij we over een afstand van 15km 700m hoger moeten tot 1.655m.

Onderweg passeren er ons veel meer campers dan gewone wagens of vrachtwagens, alsof de weg special voor hen is aangelegd.

Ons plan was om tot Tizourgane te fietsen waar we dan in een vrij dure Kasbah zouden moeten overnachten. Vijf kilometer voor Tizourgane zien we langs de weg een bord met het opschrift ‘Motel Restaurant Chez une famille Berbère’. Ik ga informeren of men een tweepersoonskamer heeft voor ons. De man twijfelt even maar wijst dan naar een alleenstaand gebouw. Het is een vrij grote zaal met rondom banken en kussens en hier kunnen we overnachten. Douchen kunnen we niet maar het sanitair buiten voldoet.

Aangezien het ook een restaurant is vragen we wat we kunnen eten. Een omelet met wat brood en enkele frietjes, als drank kunnen we kiezen tussen plat water en cola. We gaan deze keer dan toch maar eens voor cola, niet met de volle goesting. Volgens MJ zit er een smaakje aan de omelet maar aangezien we honger hebben eten we ze toch maar op. Gelukkig is er aan de overkant van de straat nog een barakje waar je wat levensmiddelen kunt kopen. Als groenten heeft de man echter enkel wat half rotte tomaten, de appelsienen zien er wat beter uit. Op onze vraag of we binnen mogen kijken opent hij ergens een zijdeurtje zodat we kunnen zien of er tussen al zijn rommel iets eetbaars te vinden is. We kopen 2 blikjes sardienenballetjes in tomatensaus. Samen met de quinoa die MJ als noodvoedsel meeheeft wordt het een vrij smaakvolle maaltijd.

Het Anti Atlasgebergte in de vroege ochtend

Onderweg

Onze royale slaapruimte

19/03/2018 Weer een helderblauwe hemel

Van zodra we door het raam naar buiten zien kunnen we met plezier vaststellen dat de hemel weer volledig is opgeklaard en de zon de bergen weer in al hun glorie laat zien.

Het wordt een prachtige etappe door het Anti Atlas gebergte en het mooiste is toch wel het landschap en de rotsformaties rond Tafraout.

Aan de rand van Tafraout zijn er drie campings. De eerste kleine camping waar we stoppen krijgen we echter te horen dat ze volgeboekt zijn want ze verwachten nog een groep van 22 campers. Bij de tweede camping is er wel plaats maar wel op voorwaarde dat we maar één nacht blijven want de volgende dag zijn ook zij volgeboekt. Dit is dan ook een zeer gegeerde streek voor campers.

Een bergdorpje

Zonder woorden

Een oase in de buurt van Tafraout

18/03/2018 Bibberend van de kou

Telkens wij de bergen in willen hebben we een beetje pech met het weer. Vandaag willen we het Anti Atlasgebergte intrekken. De bergtoppen blijven de ganse dag gehuld in de wolken terwijl onder in het dal de zon blijft schijnen, zo kunnen we toch nog een beetje van het prachtige landschap genieten.

We moeten vandaag naar een hoogte van 1200m tot de col de Kerdous. In totaal zullen we 1245 hoogtemeters overbrugd hebben waarvan de meeste vooral moesten gemaakt worden in de slotklim van 12km. Voorbijrijdende chauffeurs toeteren vaak en steken een duim op naar ons. Sommigen zullen waarschijnlijk wel denken dat we gek zijn om hier te komen fietsen.

Boven op de col aangekomen is het behoorlijk koud. We nemen onze intrek in het enige hotel, verder is er niets. Hotel Kerdous heeft zijn beste tijd gehad, er wordt nog weinig onderhoud gedaan. De douchedarm is kapot maar we zijn wel blij dat we een heerlijk warm bad kunnen nemen, dat is eeuwen geleden.

We moeten nog tot 19u wachten vooraleer we in het restaurant iets kunnen gaan eten. Ondanks de extra trui die we uit onze klerenzak hebben gehaald kunnen we ons amper warm houden op onze kamer, we kruipen dan ook samen onder een dik deken op de bank om het avondeten af te wachten. In het restaurant is het al even koud, mensen zitten er met een dikke winterjas aan te eten. Ondertussen is er buiten een dikke mist komen opzetten. Het is een ware verademing als we in ons bed kunnen kruipen met drie dikke dekens over ons, ondanks dat krijg ik het pas echt warm als ik nog een paar dikke sokken aantrek.

Het dal vanaf de co de Kerdous

Op weg naar de col

17/03/2018 Tiznit, ons meest zuidelijk punt

Tiznit is het meest zuidelijke punt in Marokko van onze trektocht. Vanaf morgen gaat het weer hoofdzakelijk noordwaarts en beginnen we aan het Atlas gebergte.

Vergeleken met de meer noordelijk gelegen steden geeft Tiznit ons toch een meer authentieke indruk. We blijven een dag langer in Tiznit, enerzijds om het stadje te verkennen en anderzijds om de volgende dagen voor te bereiden en klaar te zijn voor de toch wel zwaardere etappes die ons te wachten staan. Maar, we hebben er alle vertrouwen in en denken dat er ons nog heel wat moois staat te wachten en dat de inspanningen meer dan beloond zullen worden.

Een geïmproviseerde waslijn

Typische klederdracht

Ook hier bedelaars

16/03/2018 Vrijdag couscous-dag

Omdat het van Agadir tot Tiznit 97km is gingen we gisteren voor de zekerheid op zoek naar een warmshower ergens halverwege. We hadden iemand gevonden op www.warmshowers.org maar we kregen geen antwoord terug op onze mail en telefonisch was hij ook onbereikbaar. We besluiten dan maar om in één etappe tot Tiznit te fietsen. Tijdens de eerste 18km ten zuiden van Agadir is het nog vrij druk en de uitlaatgassen van de oeroude vrachtwagens is alles behalve gezond, je proeft zo de luchtvervuiling in je mond. Naarmate we verder weg rijden van Agadir wordt het steeds rustiger op de weg. Ook het landschap wordt desolater met amper her en der een in de verte kleine okerkleurige dorpjes.

Onderweg stoppen we bij een restaurantje om iets te eten. De meeste restaurants serveren enkel op vrijdag na het gebed couscous. Vandaag is het vrijdag en we gaan dus ook eens voor Marokkaanse couscous. We krijgen een smaakloos bord vol gele couscous met enkele plat gekookte stukjes wortel, aubergine en kikkererwten, het enige dat nog naar iets smaakte is het piepkleine kippenboutje.  

Op de camping gaan we dan nog eens een degelijke maaltijd bereiden, zoals meestal teveel. Als we aan het eten zijn passeert de nachtwacht met een aardappel en wortel die hij gaat klaarmaken. We zeggen dat we teveel gekookt hebben en hij gerust wat kan krijgen. Dat laat hij zich geen 2keer zeggen, even later komt hij langs met een bord en aangemoedigd door ons schept hij zichzelf een royale portie op.

Een halve auto op een ezelskar

Op weg naar Tiznit

15/03/2018 Agadir, een nieuwe stad

In 1960 werd Agadir getroffen door een zeer zware aardbeving waarbij meer dan 15.000 inwoners het leven lieten. Inmiddels is Agadir herbouwd tot een moderne toeristische stad. De prachtige boulevard langs de kust is volledig afgestemd op buitenlandse toeristen. Hotels en restaurant zijn er een stuk duurder dan in het centrum van de stad.

De voorbije dagen brandde de zon genadeloos hard, we moesten ons meermaals insmeren, factor 30 bood maar net voldoende bescherming. Vandaag neemt de zon ook een snipperdag, net zoals wij.

14/03/2018 Korte rit tot Agadir

Het wordt vandaag een wat korter ritje tot Agadir waar we een rustdag willen inlassen. Bovendien wordt er voor morgen namiddag nog wat regen voorspeld.

Hotel Tiznine is een ideale verblijfplaats en na enkele dagen zonder hebben we nog eens een prima internetverbinding en kunnen we onze blog nog eens bijwerken.

Na 3 dagen op plat water en muntthee smaakt een frisse pint bier en een glaasje wijn ook heerlijk. De Carrefours in de grote steden hebben een aparte afdeling “Cave d’alcool’ waar je bier, wijn en sterke drank kan kopen aan Europese prijzen.

13/03/2018 Een loodzware start

Vannacht zat er een verstekeling in onze tent, een kat die zich installeerde op MJ haar fleecetrui die op een stoeltje lag.

De eerste 4km moeten we al meteen zwaar aan de bak want het gaat omhoog aan 10 tot 12% wat teveel van het goede. Op een gegeven moment zien we de Spanjaard over de weg zigzaggen, hij komt niet sneller vooruit dan MJ die te voet naar boven stapt.

Een tiental km verder volgt er nog een lange klim met daarna een welverdiende afdaling.

Voor het overige gaat het op en neer langs de kust. We rijden dan ook op de N1 een belangrijke verbindingsweg van noord naar zuid, volgens meerderen levensgevaarlijk, volgens ons valt het nog wel mee en toch wel nog vrij rustig.

De twee vorige dagen zaten we op een plaats met voornamelijk jonge surfers, vandaag oudere mobilhome eigenaars. Zeer gedienstig, om onze tentharingen in te slaan zoeken we altijd een steen, nu stonden ze direct daar met een hamer. Het gaat ook hun verstand te buiten dat we met zo een volgeladen fiets door Marokko willen fietsen.

De Spanjaard die niet sneller vooruit fietst als MJ

Daar beneden vertrokken we 4 km geleden

12/03/2018 Mooi maar we krijgen het niet gratis

Vanochtend werden we wakker doordat ons tentje danig door elkaar werd geschud vanwege de wind. Wanneer we anderhalf uur later op de fiets zitten is er van de wind nog weinig te voelen. Het wordt een mooie etappe maar we moeten toch wel geregeld bergop rijden bij momenten tot een hoogte van 500 meter.

Als we op het middaguur weer ergens naar boven fietsen staan er heel wat kinderen langs de weg. Ze roepen stylo of doen teken dat ze iets willen om te eten, waarschijnlijk snoep, geen van beiden hebben we bij ons. De meisjes zwaaien dan maar braafjes, de jongens zijn nogal opdringerig. Ze vinden het leuk een tijdje met ons mee te lopen, eentje trekt ons Belgenvlagje van MJ haar fiets, een andere geeft het haar gewoon terug.
Op 27km van het einde krijgt MJ last van krampen. Eerder dan Imsouane is er geen camping of hotel, MJ zal dan op haar tanden moeten bijten.

In Imsouane waait er weer een stevige wind. Het kost ons heel wat moeite om onze tent opgezet te krijgen. Normaal volstaan 4 tentharingen maar het worden er deze keer enkele meer.

Voor het eerst komen we een andere trekker teken, een Spanjaard op weg naar Senegal.

11/03/2018 Een zalig gevoel

Alleen al het idee dat we vandaag nog eens kunnen fietsen, ons tentje kunnen opzetten, een waslijntje spannen en voor ons tentje ons eigen potje kunnen koken geeft ons al een zalig voorgevoel.

Het probleem met MJ haar fiets dat ze moeizaam kon draaien en dat het kraakte hebben we vlotjes kunnen verhelpen door wat olie in de stuurkolom te spuiten.

Het is maar een korte etappe tot Sidi Kaouiki maar er is wel een stuk van zo’n 6 kilometer tussen over onverharde weg met heel veel dikke keien, zeer lastig voor ons om te fietsen maar nog meer een beproeving voor onze tuigen.

Sidi Kaouki is een klein plaatsje aan de kust met amper een paar restaurantjes en hotelletjes waar veel draait rond het surfen.
Er is ook een prima camping, zelfs naar Europese normen.

Wanneer we ’s avonds in ons tentje kruipen voelen we toch dat we onze schouders beter hadden ingesmeerd tegen de zon.

Onderweg op de verschrikkelijke onverharde weg vol keien

Het strand van Imsouane

Imsouane

10/03/2018 Essaouira, een toeristische trekpleister

Dat Essaouira een toeristische trekpleister is was ons gisterenavond al opgevallen. Het is de eerste stad waar we zo veel toeristen zien. De meesten zijn ouderen die met hun grote mobilhomes door het land trekken maar ook veel jonge rugzaktoeristen. Essaouira is dan ook een zeer aantrekkelijk stadje vooral het pittoreske haventje is fotogeniek. Het is dan ook niet te verwonderen dat het al vaak als decor heeft gediend in verschillende films. De medina is opgenomen in de lijst van Unesco erfgoed. Plaatsen die veel toeristen aantrekken zijn meestal ook veel duurder, voor een muntthee betaal je hier dubbel zoveel als elders. Het voordeel is wel dat er ook grote magazijnen zijn waar zowat alles te koop is.

Voorlopig hebben we nog geen enkele dag zonder regen gehad, morgenvoormiddag kan het ook nog regenen maar daarna zou het beteren. We hopen dat we vanaf morgen kunnen kamperen. De meeste hotels die we bezochten lagen in de prijsklasse van 100 tot 250dh (ongeveer 10 tot 25 euro) enkel in Tanger 400dh en Essaouira 350dh, deze laatsten waren dan ook een pak beter.

Essaouira, de haven

Op het strand van Essaouira

Paardentaxi

Essaouira, de medina

09/03/2018 Het fris groene Marokko

De autocars van CTM op de langeafstandslijnen zijn vrij nieuw en comfortabel. Dat kan je zeker niet zeggen van de vehikels van stadsbussen die in Casablanca rondrijden. Het is niet te geloven dat zo iets nog kan/mag rondrijden. Zelfs een schroothandelaar zou er nog maar weinig geld voor geven. De organisatie bij de CTM busmaatschappij is prima en alles verloopt zeer stipt, en toch is het vrij goedkoop. Voor een rit van 8 uur (400km) betalen we voor twee personen 280 DH + 80 DH voor 57kg bagage en twee fietsen. Omgerekend is dat in totaal minder dan €36. De bagage en fietsen geef je af bij de bagageafhandeling en zij zorgen dat die in en uit de bus komt.

Deze rit laat ons rustig genieten van het frisgroene landschap met zijn ontelbare schaapherders en hun kudde. Hier en daar lopen er ook koeien, paarden en ezels. De paarden en ezels worden hier nog veelvuldig ingezet als lastdieren. De woningen op het platte land kun je hier moeilijk omschrijven als huizen, meer als hutten. Je ziet dat de mensen hier erg armzalig wonen, overal kom je dan ook bedelaars tegen.

 Wanneer we in Essaouira richting oude stad rijden op zoek naar een hotel wordt het al donker. Plots zegt MJ dat ze problemen heeft met haar fiets bij het draaien, er hapert iets en er kraakt ook iets in de stuurinrichting. Omdat het donker is kunnen we er vandaag niet naar kijken, dat wordt iets voor morgen. Van de receptionist weet ik wel al waar ik in geval van nood een fietshersteller kan vinden in de medina (zoals al de winkeltjes hier in een super klein kotje).

De moderne autocar van CTM

Het fris groene Marokko

08/03/2018 Bezoek Casablanca

Net zoals op andere plaatsen stelt het ‘Office de Tourisme’ hier niet veel voor. Het is een totaal verouderd gebouw en het enige dat de vrouw aan de balie ons kan bieden is een evenementenfoldertje uit 2014. Toch hebben we er voor vandaag een rondleiding door de stad geboekt met een gids. Onze gids is een oude man die amper nog schuifelend kan stappen. Samen met een taxichauffeur rijd hij met ons door de stad. Veel meer dan de uitleg die we al gelezen hadden in de Trotter reisgids heeft hij niet te vertellen en hij valt vaak in herhaling. Bij de monumenten mogen wij uitstappen en krijgen we wat tijd om ze te bezoeken, de gids blijft in de wagen zitten, maar goed ook, hij heeft weinig te vertellen en een schildpad komt nog sneller vooruit. We dachten in een dagje een en ander te weten te komen over Casablanca, het was enkel een dure grap.

Bij Casablanca denken wij meteen aan de filmklassieker met Humphrey Bogard en Ingrid Bergman. De dag van vandaag is het met meer dan 4 miljoen inwoners de grootste stad van Marokko en tevens de locomotief van de ontwikkeling van de Marokkaanse economie.

In de namiddag gaan we in het CTM-busstation onze tickets kopen want morgen willen we verder met de bus tot Essaouira.

Het ziet er naar uit dat we onze regenjassen een eindje dieper mogen wegstoppen in onze fietstassen.

Ongewild gaan we Marokko vergelijken met Turkije. Het zijn beiden moslimlanden, er zijn gelijkenissen maar ook grote verschillen maar misschien nog wat voorbarig om al tot een beoordeling te komen. Toch moeten we toegeven dat we (voorlopig) in Turkije een beter gevoel hadden dan hier in Marokko.

Moderne trams in Casablanca

Justitiepaleis

De Grote Moskee Hassan II

De Grote Moskee Hassan II

Marokkanse gaffity